Topologia komórkowa w sieciach radiowych
Autor: Anna Skiba
Sieci bezprzewodowe cieszą się aktualnie dużą popularnością. Rynek małych i średnich ISP z każdą chwilą rozrasta się o nowych, zadowolonych klientów Internetu bezprzewodowego. Stały wzrost popularności technologii radiowych związany jest niestety z coraz większym tłokiem w naszym polskim eterze.
Sieci bezprzewodowe dla ISP
By dostawca usług internetowych nie musiał narażać się na niepotrzebne straty finansowe, warto przed inwestycją w sprzęt radiowy upewnić się, czy mamy szansę dotrzeć do naszego potencjalnego klienta z dobra jakością sygnału. Dlatego też tak ważny jest wybór odpowiedniej struktury dla naszej przyszłej sieci.
Rozległe sieci bezprzewodowe przeznaczone do świadczenia usługi dostępu do Internetu najczęściej buduje się w topologii komórkowej przy wykorzystaniu różnych standardów. Przeważnie do użytkownika końcowego dociera się w paśmie 2,4 GHz (802.11b/g) a szkielet łączący poszczególne komórki działa w paśmie 5 GHz (802.11a). Takie rozwiązanie ma na celu minimalizację wad i wykorzystanie zalet obydwu technologii.
Przykład takiej struktury pokazuje schemat poniżej:
Struktura sieci radiowej
Komórka tworzona jest przez stację bazową 2,4GHz. Stacja bazowa może składać się z jednego lub więcej (najczęściej 3) punktów dostępowych oraz jednego urządzenia klienckiego 5 GHz. Wszystkie urządzenia połączone są za pośrednictwem przełącznika. Dostępne są także punkty dostępowe z dwoma interfejsami radiowymi (2,4 i 5 GHz). Do każdego punktu dostępowego podłączona jest antena zewnętrzna, najczęściej sektorowa.
Wybór dostępnych standardów
Poszczególne komórki tworzy się najczęściej w standardzie 802.11b lub 802.11g. Powodów popularności tego standardu w tym zastosowaniu jest wiele:
- duży wybór urządzeń klienckich z różnorodnymi interfejsami (Ethernet, PCI, USB, PCMCIA)
- niskie ceny
- kompatybilność z istniejącymi od dawna sieciami
- topologia komórkowa często jest wynikiem konsolidacji wielu, wcześniej niezależnych sieci 2,4GHz
- sieci 802.11b/g charakteryzują się nieco lepszą od 802.11a przenikalnością sygnału radiowego
Każda stacja bazowa 2,4 GHz ma ograniczoną liczbę użytkowników bezprzewodowych, których można do niej podłączyć. Dzieje się tak ze względu na ograniczoną wydajność punktów dostępowych. Zwiększanie liczby punktów dostępowych na stacji bazowej także jest ograniczone ze względu na małą liczbę kanałów. Z tego względu na problem dużych zakłóceń w paśmie 2,4GHz celowo ogranicza się zasięgi stacji bazowych stosując anteny o niewielkich zyskach. Pozwala to zmniejszyć wpływ zakłóceń.
Łączenie wszystkich komórek w jedną strukturę jest korzystne głównie ze względu na koszty eksploatacji łączy do Internetu. Doprowadzenie wielu łączy do wielu stacji bazowych jest droższe niż zakup jednego dużego łącza i rozprowadzenie go do wszystkich stacji bazowych. Ponadto zarządzanie urządzeniami i użytkownikami w takiej strukturze jest dużo prostsze.
Budowa szkieletu sieci bezprzewodowej
Szkielet sieci może być tworzony w różnych standardach, także 802.11b/g. Ze względu jednak na duże zakłócenia i małą wydajność nie zaleca się tworzenia szkieletu w paśmie 2,4 GHz. Do budowy sieci szkieletowych najczęściej wykorzystuje się pasmo 5,47 ÷ 5,75 GHz. W tym zakresie dopuszczalna jest moc 30 dBm (1W). Pozwala to na zestawianie połączeń nawet na kilkanaście kilometrów (punkt-punkt, widoczność optyczna i wolna pierwsza strefa Fresnela).
W tym zakresie dostępnych jest 11 nie pokrywających się kanałów radiowych co umożliwia efektywną eksploatację wielu urządzeń na danym terenie. Duża liczba dostępnych kanałów i mniejsza liczba urządzeń (w stosunku do pasma 2,4 GHz) powoduje, że w paśmie 5 GHz dużo mniej dotkliwy jest problem zakłóceń. Dostępne urządzenia umożliwiają zestawiane połączeń punkt-punkt i punkt-wielopunkt. Rzeczywiste przepływności możliwe do uzyskania w tej technologii sięgają 30 Mb/s.
Anna Skiba
Licencjonowane artykuły dostarcza Artelis.pl.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz